Patron Szkoły

Patronem Naszej Szkoły Podstawowej w Cieklinie jest Tadeusz Kościuszko - syn wolności i bohater dwóch narodów. Uroczystości nadania imienia Tadeusza Kościuszki Szkole Podstawowej w Cieklinie miała miejsce 8 czerwca 2012 r.

SZTANDAR SZKOŁY

HYMN SZKOŁY
Jesteśmy tu powiązani rytmem serc
Nasz szkolny dzień powołaniem naszym jest
Tu praca rąk będzie nas otaczać w krąg
Nauka nam towarzyszyć będzie wciąż.

Ref. Dla nas nie straszny trud,
Bo dzień każdy niesie nową treść
Kochać kraj, służyć mu
To cel, który trzeba w życie nieść
Sławię mój wielki dom,
Bo w nim radość, uśmiech, młodość, my
Szkoło ma, kraju mój,
to ty jesteś szczęściem moich dni

Tradycję stąd chcemy w dalsze życie nieść
Kościuszce swą oddajemy dzisiaj cześć
Czy praca rąk i młodzieńczy zapał serc
Egzamin zda, przyszłość nam pokaże wnet.

Andrzej Tadeusz Bonawentura Kościuszko herbu Roch III - urodził się 4 lutego 1746 r. w Mereczowszczyźnie. W 1755 r. Tadeusz razem ze starszym bratem Józefem rozpoczęli naukę w Kolegium Pijarów w Lubieszowie. W 1760 r. wrócili obaj do domu, ze względu na kłopoty rodzinne. Ponieważ dziedzicem niewielkiego rodzinnego majątku miał być Józef, Tadeusz wybrał karierę wojskowego. Po latach przerwy w nauce wstąpił do Korpusu Kadetów Szkoły Rycerskiej, ważnej oświeceniowej placówki edukacyjnej powstałej w 1765 r. z inicjatywy króla Stanisława Augusta Poniatowskiego. Szkoła Rycerska zapewniała wszechstronne wykształcenie humanistyczne oraz techniczne - sam Tadeusz Kościuszko korzystał z kursów zaawansowanych z inżynierii, przeznaczonych dla wybitnie uzdolnionych studentów. Szkołę Rycerską ukończył w stopniu kapitana.

Tadeusz jako stypendysta królewski, przy pomocy księcia Adama Kazimierza Czartoryskiego, wyjechał po szkole do Paryża, gdzie podjął studia z rzeźby i malarstwa. Po jakimś czasie Kościuszko zdał sobie sprawę z tego, że kariera malarza niezupełnie mu odpowiada. Chciał wzbogacić swoją wiedzę inżynieryjną. Nie mógł jednak myśleć o wstąpieniu do jednej z paryskich szkół wojskowych, gdyż był cudzoziemcem i nie miał dość pieniędzy. Uczył się więc sam i chodził na prywatne wykłady profesorów ze szkół wojskowych. Pięcioletni pobyt Kościuszki we Francji, która była w przededniu rewolucji, wywarł poważny wpływ na jego przekonania polityczne i społeczne. Powrócił do Polski w 1775 r., ale ponieważ nie udało mu się znaleźć zatrudnienia w wojsku polskim, więc zmuszony był do wyjazdu za granicę. Postanowił, na wieść o wojnie Amerykanów z Wielką Brytanią o niepodległość, udać się do Ameryki, do której dotarł w sierpniu 1776 r. Dzięki listowi polecającemu od księcia Adama Kazimierza Czartoryskiego dostał posadę inżyniera w armii amerykańskiej. Jako inżynier przyczynił się do zwycięskiej bitwy pod Saratogą, gdzie zajmował się formułowaniem fortyfikacji. Następnie zaprojektował fort West Point nad rzeką Hudson. Był to rozkaz samego Jerzego Waszyngtona,  wodza naczelnego Armii Kontynentalnej, a od 1789 r. pierwszego prezydenta Stanów Zjednoczonych. W uznaniu zasług, uchwałą Kongresu Tadeusz Kościuszko awansowany został 13 października 1783 r. na generała brygady armii amerykańskiej oraz otrzymał wynagrodzenie w postaci ziemi i nagrody pieniężnej. Jeszcze większym wyróżnieniem ze strony współtowarzyszy walki było przyjęcie Kościuszki, jako jednego z trzech cudzoziemców, do Towarzystwa Cyncynatów, założonego przez najbardziej zasłużonych oficerów.

Tadeusz Kościuszko wrócił do Polski w 1784 r. Osiadł na pięć lat w swoim majątku w Siechnowiczach, w którym ograniczył chłopom mu podlegającym pańszczyznę. Polska w okresie powrotu Tadeusza Kościuszki chyliła się ku upadkowi. Sejm Wielki, obradujący w latach 1788-1792, przyczynił się do wprowadzenia spóźnionych reform, w tym utworzenia stutysięcznej armii, w której szeregach znalazł się amerykański bohater. Decyzja ta była podyktowana koniecznością centralizacji władzy i obrony przed zaborcami. Konstytucja 3 maja z 1791 r. powstała z inicjatywy sejmu, zakładała zrównanie praw szlachty i mieszczan, ochronę chłopów, znosiła destrukcyjną dla stabilizacji państwa zasadę liberum veto. W efekcie zawiązania konfederacji targowickiej stutysięczna armia rosyjska wkroczyła na tereny Rzeczpospolitej. Tadeusz Kościuszko jako generał majora wojsk koronnych brał udział w przygotowaniach do starcia, został dowódcą dywizji, a wodzem armii był książę Józef Poniatowski. Tadeusz Kościuszko brał udział w zwycięskiej bitwie pod Zieleńcami, a dla uczczenia tego zwycięstwa został odznaczony Orderem Virtuti Militari. Następnie walczył pod Włodzimierzem i Dubienką, odparł atak kilkukrotnie silniejszej armii rosyjskiej na linii Bugu. Jednak gdy król Stanisław August Poniatowski dołączył do konfederacji targowickiej i nakazał zaprzestać walk zbrojnych, Tadeusz Kościuszko postanowił opuścić Polskę.

Działacze emigracyjni ulokowali się w Lipsku i Dreźnie, tworząc tym samy ośrodek działań przeciwko konfederacji targowickiej, z udziałem najważniejszych myślicieli Ignacego Potockiego i Hugona Kołłątaja. W wyniku prac ustalono, że konieczne będzie powołanie dyktatory wojskowej, na której czele stanąłby Tadeusz Kościuszko, który po krótkim pobycie w Lipsku udał się do Paryża, gdzie Zgromadzenie Narodowe nadało mu tytuł Obywatela Francji w uznaniu zasług na rzecz walki o wolność. Następnie Tadeusz Kościuszko osiadł w Dreźnie, gdzie zajmował się strategią powstania narodowego. W tym czasie nastąpił drugi rozbiór Polski w 1793 r. na sejmie grodzieńskim, co przyczyniło się do powrotu Tadeusza Kościuszki do Krakowa.

Tadeusz Kościuszko został przywódcą powstania, znanego jako insurekcja kościuszkowska, został Najwyższym Naczelnikiem Siły Zbrojnej Narodowej. 24 marca 1794 r. złożył uroczystą przysięgę na rynku krakowskim: "Ja, Tadeusz Kościuszko, przysięgam w obliczu Boga całemu Narodowi Polskiemu, iż powierzonej mi władzy na niczyj prywatny ucisk nie użyję, lecz jedynie jej dla obrony całości granic, odzyskania samowładności Narodu i ugruntowania powszechnej wolności używać będę. Tak mi Panie Boże dopomóż i niewinna męka Syna Jego". Tadeusz Kościuszko jako wódz powstania ogłosił powszechną mobilizację i zaciąg do powstańczej armii. Z uwagi na braki w uzbrojeniu wielu żołnierzy - chłopów, uzbrojonych było w przekute kosy, stąd nazwa - kosynierzy. 4 kwietnia 1794 r. armia Tadeusza Kościuszki stoczyła zwycięską bitwę pod Racławicami. Zwycięstwo pod Racławicami, choć nie miało zasadniczego znaczenia dla wojny pomiędzy Rzeczpospolitą a Rosją, było bardzo ważnym wydarzeniem podkreślającym wagę idei obrony Konstytucji 3 maja i niepodległości i mobilizowało ludność Polski i Litwy do wysiłku zbrojnego. 7 maja 1794 r. Tadeusz Kościuszko w obozie wojskowym w Połańcu wydał uniwersał połaniecki, drugi pod względem istotności po Konstytucji 3 maja akt polityczny Rzeczpospolitej końca XVIII wieku. Uniwersał połaniecki znosił poddaństwo osobiste chłopów i ograniczał pańszczyznę. 10 października 1794 r. Tadeusz Kościuszko został ranny w bitwie pod Maciejowicami i uwięziony przez wojsko rosyjskie w twierdzy pod Petersburgiem. Po uwolnieniu w 1796 r. Kościuszko wyjechał do Stanów Zjednoczonych, jednak na krótko bo w 1797 r. powrócił do Europy i zamieszkał pod Paryżem. Choć brał udział w tworzeniu Legionów Polskich, przeciwstawiał się idei powiązania sprawy polskiej z działalnością Napoleona I Bonaparte. Prawdopodobnie w 1808 r. wyjechał do Solury w Szwajcarii i zamieszkał w kamienicy przy Gurzelngasse nr 12, gdzie spędził ostatnie lata swego życia. Zmarł 15 października 1817 r. W 1818 r. ciało Tadeusza Kościuszki pochowano w Katedrze Wawelskiej, a jego serce umieszczono w urnie na Zamku Królewskim w Warszawie.

W latach dwudziestych XIX wieku społeczność Wolnego Miasta Krakowa podjęła decyzję o budowie Kopca Kościuszki. Imię bohatera sławi również odkryta przez Pawła Edmunda Strzeleckiego Góra Kościuszki. Ten najwyższy szczyt Australii znajduje się w Kosciuszko National Park. Na Wawelu stoi też pomnik bohatera na koniu. Tadeusz Kościuszko jest jednym z najważniejszych bohaterów narodowych Polski, ale tez Stanów Zjednoczonych. Jego pomniki można znaleźć w wielu amerykańskich miastach, na polu bitwy pod Saratogą oraz przed uczelnią wojskową West Point. Dom Tadeusza Kościuszki w Filadelfii mieści muzeum jego imienia.